Przejdź do głównych treściPrzejdź do wyszukiwarkiPrzejdź do głównego menu

PO KOŃCU ŚWIATA. Narracje po(p)stapokaliptyczne w kulturze masowej

Podziel się
Oceń

Wizje końca świata - a w większym jeszcze stopniu wszystkiego, co po nim - od zawsze rozbudzały wyobraźnię ludzi. Wyobraźnię, której wyrazem były tak obawy związane z pytaniem, jak wszystko to się skończy, ale i nadzieją, w jaki sposób - jeśli w ogóle - wszystko zacznie się od nowa.
Kliknij aby odtworzyć

Jednak to właśnie kultura masowa, za sprawą szczególnie sugestywnych form i konwencji spopularyzowała gatunek, jakim jest fantastyka post-apokaliptyczna. Interesujące zdają się być więc i pytania o powody tego stanu rzeczy.

Bez względu na odpowiedź jakiej sami byśmy w tym względzie udzielili, historia gatunku, jakim jest fantastyka post-apokaliptyczna, jednego uczy nas z całą pewnością. Przyszłość - jak powiedziałby Robert Graves - nie wygląda już tak, jak kiedyś.

  • Scenariusz: Łukasz Androsiuk
  • Reżyseria: Jacek Szuba
  • Zdjęcia: Kamila Szuba-Salwiak, Mateusz Skulski
  • Postprodukcja/montaż: Mateusz Skulski
  1. Bibliografia: Wells O., „Wehikuł Czasu” (1895), „Wojna Światów” (1998) Miller W., „Kantyczka dla Leibowitza” (1959)
  2. Filmografia: Seria „Mad Max” reż. G. Miller (1979, 1981, 1985, 2015) Seria „Matrix” reż. L. & L. Wachowscy (1999, 2003)
  3. Ludografia: Cyberpunk (CD Projekt Red, 2020) Dying Light (Techland, 2015, 2021)

Pełny tytuł filmu: Po końcu świata. Narracie po(p)stapokaliptyczne w kulturze masowej

Program zrealizowany we współpracy z Akademią Pomorską w Słupsku w ramach projektu Aktywna Akademia.


Reklama